(Noun) potępieniec;
n C zatwardziały grzesznik.adj zatwardziały w grzechu
osoba nieodpowiedzialna
rozrzutny, zdeprawowany, nałogowiec
zatraceniec
adj form. rozpustny
n rozpustnik, nikczemnik
POTĘPIONY
POTĘPIENIEC
ROZPUSTNIK
ZBEREŹNIK
NICPOŃ
ganić
potępiać
rozpustny
Przykłady użycia
Przykłady dopasowywane są do haseł w zautomatyzowany sposób - nie gwarantujemy ich poprawności.
But I hope that ye shall know that we are not reprobate.
Mam jednak nadzieję, że poznacie, iż my nie jesteśmy odrzuconymi.
unless indeed ye be reprobate.
chyba żebyście byli odrzuceni.
And even as they refused to have God in [their] knowledge, God gave them up unto a reprobate mind, to do those things which are not fitting;
A jako się im nie upodobało mieć w znajomości Boga, tak też Bóg je podał w umysł opaczny, aby czynili, co nie przystoi;
In whose eyes a reprobate is despised, But who honoreth them that fear Jehovah; He that sweareth to his own hurt, and changeth not;
Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;
Now we pray to God that ye do no evil; not that we may appear approved, but that ye may do that which is honorable, though we be as reprobate.
I modlę się Bogu, abyście nic złego nie czynili; nie iżbyśmy się my doświadczonymi okazali, ale abyście wy to, co jest dobrego, czynili, a my żebyśmy byli jako odrzuceni.
And the drunken reprobate sitting with me is called Arthur.
A ten pijany rozpustnik siedzący obok mnie nazywa się Arthur.